- 9 maja 2023
- Posted by: Przemysław Bukowski
- Category: Nowości
Zgodnie z art. 19d ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy agencja zatrudnienia ma prawo pobierać opłaty od swoich klientów wyłącznie za faktycznie poniesione koszty związane ze skierowaniem do pracy za granicą. Należy do nich:
- dojazd i powrót osoby skierowanej,
- wydanie wizy,
- badania lekarskie,
- tłumaczenia dokumentów.
Ponadto, przed skierowaniem osoby do pracy za granicą albo pracy tymczasowej, agencja zatrudnienia jest w obowiązku przekazać jej na piśmie informacji o kosztach, opłatach i innych należnościach, związanych ze skierowaniem do pracy oraz podjęciem i wykonywaniem pracy za granicą.
Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 7 cyt. ustawy, informacje o kwotach należnych agencji zatrudnienia z powyżej wspomnianych tytułów powinny być zawarte w podpisywanej przez agencję umowie z osobami kierowanymi do pracy za granicą.
Pobieranie przez agencję od osoby, dla której poszukuje zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub której udziela konsultacji w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia, dodatkowych opłat, innych niż wymienione wcześniej, jest wykroczeniem zawartym w art. 121 ust. 2 cyt. ustawy. Karą jest grzywna od 3000 do 5000 PLN. Taka sama kara grozi również za nieprzedstawienie osobie kierowanej do pracy pisemnej informacji o kosztach, opłatach i innych należnościach lub przedstawienie informacji niezgodnej ze stanem faktycznym (art. 121c cyt. ustawy). W przypadku stwierdzenia takich naruszeń inspektorzy pracy kierują do sądu wnioski o ukaranie.