- 16 grudnia 2019
- Posted by: badamowicz
- Category: Nowości
W Polsce można zatrudnić – na takich samych zasadach co obywateli polskich – pracowników, którzy są obywatelami:
· państw członkowskich Unii Europejskiej
· Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo państwa mogącego korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umowy zawartej z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi
· Innych państw
Spółka zatrudniająca cudzoziemca, poza uzyskaniem dla niego zezwolenia na pracę odpowiedniego typu oraz przechowywaniem w swoich aktach kopii dokumentu stwierdzającego legalne przebywanie na terytorium Polski (w przypadku osoby niebędącej obywatelem Unii Europejskiej), jest obowiązana do wypełnienia wszystkich standardowych obowiązków pracodawcy związanych z zatrudnieniem nowego pracownika lub zleceniobiorcy. W szczególności, w ciągu roku podmiot zatrudniający, działając jako płatnik, ma obowiązek obliczać, pobierać i przekazywać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy należne od wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, na podstawie umów cywilnoprawnych lub wynagradzanych w związku z funkcją pełnioną w organach spółki. Aby prawidłowo wykonać ciążące na nim obowiązki, płatnik powinien więc w pierwszej kolejności ustalić status rezydencji podatkowej cudzoziemca w Polsce.
W przypadku cudzoziemców z krajów WNP (Wspólnoty Niepodległych Państw) istnieją 2 drogi uzyskania zezwolenia na prace:
– oświadczenie o zamiarze zatrudnienia cudzoziemca (można uzyskać dwukrotnie na okres 6 miesięcy) – okres oczekiwania ok 14 dni
– Zezwolenie na prace typu A na okres 1 roku – okres oczekiwania kilka miesięcy w zależności od lokalizacji terytorialnej pracodawcy
Obowiązki ciążące na płatniku zatrudniającym cudzoziemca w Polsce zależą od:
· rodzaju umowy, na podstawie której dokonuje wypłaty na rzecz zatrudnionego cudzoziemca
· statusu podatkowego cudzoziemca w Polsce,
· źródeł z jakich osoba ta uzyskuje swoje dochody